ကာဘရီယိုမွ မက္ဟက္တန္သို႔ - ၈

'အိမ္ျဖဴေတာ္ကို တ႐ုတ္ေတြဝိုင္းထားၿပီ'

နယူးေယာက္ခ္မွာ ၂ ည ေနျပီးေတာ့ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုရဲ႕ ျမိဳ႕ေတာ္ျဖစ္တဲ့ ဝါရွင္တန္ ဒီစီကို ခရီးဆက္ပါတယ္။ နယူးေယာက္ခ္မွာ ၂ ည ဆိုေပမယ့္တစ္ညက နယူေယာက္ခ္အျပင္ဘက္က အက္ဒီဆင္မွာ ေနတာပါ။

အက္ဒီဆင္ဆိုတာ နယူးေယာက္ခ္ျမိဳ႕နဲ႔ မလွမ္းမကမ္းမွရွိေပမယ့္ နယူးဂ်ာစီျပည္နယ္ထဲက ျမိဳ႕ေလးတစ္ျမိဳ႕ျဖစ္ျပီး ဟိုတယ္လည္း တစ္လံုးမွမရွိပါဘူး။ အေမရိကရဲ႕ ထံုးစံအတုိင္း အင္းေတြ

ကေတာ့ မိႈလိုေပါက္လုိ႔ေနပါတယ္။ ျမိဳ႕ေလးက ေအးေအးေဆးေဆးနဲ႔ ဆိတ္ဆိတ္ျငိမ္ျငိမ္ရွိလွျပီးေတာ့ လူေနအိမ္ေျခလဲက်ဲပါးလွပါတယ္။ နယူးေယာက္ခ္လို ပြက္ေလာရုိက္ေနတဲ ့ျမိဳ႕နဲ႔ မလွမ္းမကမ္းေလးမွာတင္ ဒီလို ေတာျမိဳ႕ေလးတစ္ျမိဳ႕ရွိေနတာ အံ့ၾသစရာပါ။ ေနာက္ထပ္ အံ့ၾသစရာက ဒီျမိဳ႕မွာ ျမန္မာေတြ ရွိတာပါပဲ။

ေနာက္တစ္ေန႔မနက္မွာေတာ့ ဖီလာဒဲလ္ဖီးယားကို ခရီးဆက္ခဲ့ပါတယ္။ ေရွးေဟာင္း ဂရိစကားလံုးတစ္လံုးကို ျမိဳ႕အမည္အျဖစ္ အသံုးျပဳထားတဲ့ ဖီလာဒဲလ္ဖီးယားဟာ အေမရိကန္ သမုိင္းေၾကာင္းမွာ အေရးပါတဲ့ ျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕ပါ။ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုရဲ႕ ၆ ခုေျမာက္ လူဦးေရအထူထပ္ဆံုးျမိဳ႕ျဖစ္သလို ပင္ဆယ္လ္ေဗးနီးယားျပည္နယ္ရဲ႕ အၾကီးဆံုးျမိဳ႕လည္းျဖစ္ပါတယ္။

ဒီျမိဳ႕ဟာ ဒီလာဝဲရ္ အင္ဒီယန္းေတြရဲ႕ မူလေဒသျဖစ္သလို ျဗိတိသွ်ကိုလိုနီေခတ္ကတည္းက တည္ရွိေနတဲ့ ျမိဳ႕ေဟာင္းတစ္ခုလည္းျဖစ္ပါတယ္။ အဂၤလိပ္စာေရးဆရာ ဝီလီယံပန္းက ပင္ဆယ္လ္ေဗးနီးယား ကိုလိုနီေဒသရဲ႕ ျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕အျဖစ္ စတင္တည္ေထာင္ခဲ့တာပါ။ အေမရိကန္သမုိင္းမွာ အေရးပါတဲ့ လြတ္လပ္ေရးေၾကညာစာတမ္းကို ၁၇၇၆ ခုႏွစ္မွာ က်င္းပတဲ့ ပထမအၾကိမ္ ကြန္ဂရက္စ္အစည္းအေဝးမွာ လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့တာျဖစ္သလို ၁၇၈၇ မွာ က်င္းပတဲ့ ဒုတိယအၾကိမ္ ကြန္ဂရက္စ္အစည္းအေဝးမွာလည္း ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို ေၾကညာခဲ့ပါတယ္။ ဒီႏွစ္ခုလံုးကို ဒီျမိဳ႕မွာပဲ ျပဳလုပ္ခဲ့တာပါ။ ဒါ့အျပင္ လြပ္လပ္ေရးအထိမ္းအမွတ္ ေလဘာတီေခါင္းေလာင္းဟာလည္း ဒီျမိဳ႕မွာပဲရွိေနတာပါ။

အက္ဒီဆင္ကေန ဖီလာဒဲဖီးယားကို လာတဲ့လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ဟာ သာမန္အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုက အျမန္လမ္းေတြလိုပဲ စိတ္ဝင္စားစရာ သိပ္မရွိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဖီလာဒဲလ္ဖီးယားနားေရာက္လာခ်ိန္မွာေတာ့ သမုိင္းဝင္ ဟတ္ဆင္ျမစ္ေၾကာင္းနဲ႔ အျပိဳင္ျဖစ္လာျပီး ရႈခင္းေတြကလွလာပါတယ္။ ျမိဳ႕ထဲကို စဝင္တာနဲ႔ ညီညြတ္မႈနဲ႔ မွ်တမႈကို ကိုယ္စားျပဳထားတဲ့ ဂရာဖီတီပံုေတြကို ျမိဳ႕ရဲ႕ လမ္းမေဘးေတြနဲ႔ နံရံေတြမွ ျမင္ေနရတာက ထူးျခားခ်က္တစ္ခုပါ။

လြတ္လပ္ေရး ေၾကညာစာတမ္းနဲ႔ ေလဘာတီေခါင္းေလာင္းရွိရာ ေနရာကို ေရာက္ခ်ိန္မွာေတာ့ မနက္ အေစာၾကီးသာရွိေသးတာမို႔ မနက္စာစားစရာဆုိင္ေတာင္ မရွိေသးပါဘူး။ ေလ့လာေရးခရီးလာတဲ့ ေက်ာင္းကားတစ္စီးကလည္း ေစာေနတာမို႔ ကိုယ့္လို ေယာင္လည္လည္ျဖစ္ေနပါတယ္။ အနီးနားက ပန္းျခံငယ္ေလးထဲမွာေတာ့ မွန္အလံုပိတ္ထားတဲ့ အေဆာက္အအံုငယ္ေလးတစ္ခုရွိျပီး အထဲမွာ ေလဘာတီေခါင္းေလာင္းကို ျပသထားပါတယ္။ ပတ္ဝန္းက်င္ေလထုနဲ႔ ရာသီဥတုဒါဏ္ေတြကေန ကာကြယ္ႏုိင္ဖို႔ ဧည့္သည္ေတြကို ေပးမဝင္ပဲ အျပင္ကေနသာ ၾကည့္ခြင့္ေပးထားပါတယ္။

ေနာက္ေတာ့ ေဘးနားက ကိုလိုနီေခတ္လက္ရာ အေဆာက္အအံုတစ္ခုထဲမွာ ဖြင့္ထားတဲ့ Food Court ကို ဝင္ျပီး မနက္စာ ေကာ္ဖီေလးဘာေလးေသာက္ေပါ့။ ဖီလာဒဲလ္ဖီယားက ကိုယ္သြားခ်င္တဲ့ အဓိက ေနရာမဟုတ္ဘူး။ ကိုယ္စိတ္ဝင္စားတာက ဝါရွင္တန္မုိ႔ ဝါရွင္တန္ကို ေန႔ခင္းမေရာက္ခင္ ခပ္သုတ္သုတ္သြားရမယ္မဟုတ္လား။ နယူးေယာက္ခ္ကေန ထြက္လာကတည္းက ရာသီဥတုက ခပ္စိမ့္စိမ့္မို႔ အေအးၾကိဳက္တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ ေပ်ာ္စရာခရီးပါ။

ဖီလာဒဲဖီးယားနဲ႔ ဝါရွင္တန္က မုိင္ ၁၄၀ စြန္းစြန္းပဲ ေဝးတာမို႔ ကားနဲ႔သြားရင္ ၂ နာရီခြဲေက်ာ္ေက်ာ္ပဲ ေမာင္းရပါတယ္။ ဝါရွင္တန္ေရာက္ေတာ့ ေနအေတာ္ျမင့္ေနျပီဆိုေပမယ့္ ရာသီဥတုကေတာ့ ေအးေနဆဲပါ။

ဝါရွင္တန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း အရင္ဆံုး ဝင္တာကေတာ့ ယူအက္စ္ ကက္ပီေတာ္လ္အေဆာက္အအံုဆီပါ။ ကက္ပီေတာ္လ္၊ ဝါရွင္တန္အထိမ္းအမွတ္ေက်ာက္တုိင္နဲ႔ လင္ကြန္းအထိမ္းအမွတ္ အေဆာက္အအံုတို႔က တတန္းတည္း တည္ရွိေနတာျဖစ္ျပီးေတာ့ အလယ္မွာ ေနရွင္နယ္ ေမာလ္ဆိုတဲ့ ျမက္ခင္းျပင္က်ယ္ၾကီး ရွိပါတယ္။ ေနရွင္နယ္ ေမာလ္ရဲ႕ ဘယ္ညာ ၂ ဘက္မွာေတာ့ စမစ္ဆိုနီယမ္ ေလေၾကာင္းႏွင့္ အာကာသျပတုိက္နဲ႔ အမ်ိဳးသားေမာ္ကြန္းတုိက္တို႔က မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ အေနအထားနဲ႔ တည္ရွိေနပါတယ္။ ဝါရွင္တန္ျမိဳ႕ကို စတည္ခဲ့တဲ့ ျမိဳ႕ျပအင္ဂ်င္နီယာ ပီယာရီ ခ်ားလ္စ္ အယ္လ္အန္ဖန္႔က ဒီေနရာကို သူ႔ရဲ႕ ျမိဳ႕ကြက္မွာ အေသအခ်ာ ဒီဇိုင္းေရးဆြဲျပီး ထည့္ထားခဲ့တာလုိ႔ အဆုိရွိပါတယ္။

ဟိုဝင္ဒီထြက္လုပ္ျပီးတဲ့ေနာက္မွာ ေနရွင္နယ္ ေမာလ္မွာ ခနထိုင္ျပီး ေန႔လယ္စာကိုလည္း အဲ့ဒီအနီးနားမွာ ဖြင့္ထားတဲ့ တစ္ခုတည္းေသာ အသင့္စား အစားအစာအေရာင္းဆုိင္ေလးကေန ေဟာ့ေဒါ့နဲ႔ ေကာ္ဖီမွာျပီး ဗိုက္ျဖည့္လိုက္ရပါတယ္။ အလ်ား ၁ မိုင္ေက်ာ္ ရွည္ျပီး အနံ ေပ ၄၀၀ ဝန္းက်င္က်ယ္တဲ့ ဒီေနရာၾကီးတစ္ခုလံုးမွာ စားစရာဒီဆုိင္တစ္ဆိုင္တည္းရွိတာပါ။ ဟိုဟိုဒီဒီေငးရင္း လမ္းေဘးစားေသာက္ဆုိင္ေပတဲ့ နယူးေယာက္ခ္ကိုေတာင္ လြမ္းမိပါေသးတယ္။

ဝါရွင္တန္ျမိဳ႕ထဲ ေလွ်ာက္ၾကည့္တဲ့အခါ ျပတုိက္ေတြခ်ည္းပဲရွိတဲ့ ျမိဳ႕မ်ားလားလုိ႔ ထင္ရေလာက္ေအာင္ကို ျပတုိက္ေတြခ်ည္းတန္းစီ ျမင္ခဲ့ရျပီး တစ္ျမိဳ႕လံုးဟာ ထုထည္ၾကီးမားျပီး ခန္႔ညားတဲ့ အေဆာက္အအံုေတြခ်ည္း သီးသန္႔ရွိေနတယ္လို႔ ထင္မွတ္မွားစရာပါ။

ျမိဳ႕လယ္ကိုပတ္ၾကည့္ေတာ့ ဝါရွင္တန္အထိမ္းအမွတ္ေက်ာက္တိုင္၊ စမစ္သ္ဆိုနီယမ္ ေလေၾကာင္းနဲ႔ အာကာသျပတုိက္၊ အမ်ိဳးသားေမာ္ကြန္းတိုက္၊ အေမရိက အႏုပညာျပတုိက္၊ အေမရိကန္ အင္ဒီယန္း အမ်ိဳးသားျပတိုက္၊ အာဖရိကန္-အေမရိကန္ ျပည္တြင္းစစ္ အထိမ္းအမွတ္ျပတုိက္၊ အေမရိကန္ တကၠသိုလ္မ်ားျပတုိက္၊ အမ်ိဳးသား အႏုပညာျပခန္း၊ စမစ္ဆိုနီယမ္ အေမရိကန္သမုိင္းဆုိင္ရာ အမ်ိဳးသားျပတုိက္၊ ႏိုင္ငံတကာ စပိုင္ျပတုိက္ႏွင့္ ျပခန္းေနရာ၊ ဟစ္ရႊန္း ျပတုိက္ႏွင့္ ပန္းပုဥယ်ာဥ္ (စမစ္ဆိုနီယမ္)၊ အမ်ိဳးသားပထဝီဝင္ဆုိင္ရာျပတုိက္၊ အာဖရိကန္ အေမရိကန္ သမိုင္းႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈဆုိင္ရာ အမ်ိဳးသားျပတုိက္၊ အမ်ိဳးသား ရုကၡေဗဒဥယ်ာဥ္၊ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စု ဟိုလိုကပ္စ္ အထိမ္းအမွတ္ျပတုိက္၊ သဘာဝသမုိင္းဆုိင္ရာ အမ်ိဳးသားျပတုိက္၊ ေတာ္လွန္ေရး၏ သမီးပ်ိဳမ်ား ျပတုိက္၊ ဖို႔ဒ္ ျပဇာတ္ရုံ အမ်ိဳးသား သမုိင္းဝင္ ေနရာ၊ အေမရိကန္-ဂ်ာမန္ အေမြအႏွစ္ ျပတုိက္စသျဖင့္ သမုိင္းဝင္ အထိမ္းအမွတ္နဲ႔ ျပတုိက္ေနရာေပါင္း ဆယ္နဲ႔ခ်ီရွိေနပါတယ္။ ေနာက္ျပီး တစ္ျမိဳ႕လံုးမွာလည္း ထူးထူးျခားျခား ဂ်ဴးေတြ အမ်ားအျပားျမင္ခဲ့ရပါတယ္။

ဝါရွင္တန္ဟာ ျမိဳ႕ေတာ္ပီပီ လမ္းက်ယ္က်ယ္ သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္း သပ္သပ္ရပ္ရပ္နဲ႔မု႔ိ တစ္ခါတစ္ခါမွာ ပ်င္းစရာေကာင္းတယ္လုိ႔ေတာင္ထင္ရပါတယ္။ ညေန ေစာင္းခါနီးမွာေတာ့ သမၼတအိမ္ျဖဴေတာ္ဘက္ကို ထြက္လာျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ခန္႔ညားလွတဲ့ အိမ္ျဖဴေတာ္ဟာ ကမၻာလွည့္ခရီးသြားေတြအတြက္ေတာ့ မျဖစ္မေန လာေရာက္လည္ပတ္ၾကည့္ရႈစရာ အထင္ကရေနရာတစ္ခုပါ။

တစ္ခုထူးျခားတာက အိမ္ျဖဴေတာ္ ျခံဝင္းပတ္ပတ္လည္မွာ လမ္းေဘးေစ်းသည္ေတြ ျပည့္ႏွက္ေနျပီး အသင့္စားအစားအေသာက္ဆုိင္ အနည္းငယ္ကလြဲျပီး က်န္တာက အမွတ္တရပစၥည္းနဲ႔ အက်ၤီေရာင္းေနၾကသူေတြျဖစ္ပါတယ္။ အထူးျခားဆံုးကေတာ့ အေမရိကန္သမၼတအိမ္ျဖဴေတာ္ ပတ္ပတ္လည္မွာ ေစ်းလာေရာင္းေနၾကတဲ့ လမ္းေဘးေစ်းသည္တုိင္းက တရုတ္ေတြခ်ည္းျဖစ္ေနတာပါ။ ေစ်းသည္အားလံုးပါပဲ။ စပ္စပ္စုစုရွိလွတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ေစ်းသည္အားလံုးကို ဆုိင္ေပါက္ေစ့လုိက္ၾကည့္ျဖစ္တာမို႔ ဆုိင္တုိင္း တရုတ္ေတြခ်ည္း ဖြင့္ထားတာကို ျမင္ခဲ့ရတာပါ။ ဒီေနရာကို တရုတ္ခရီးသြားေတြ ဘယ္ေလာက္လာေရာက္ လည္ပတ္ၾကသလဲဆိုတာကို ခန္႔မွန္းႏိုင္သလို တရုတ္နဲ႔ ပလဲပနံမသင့္တဲ့ ထရမ့္ပ္တစ္ေယာက္ တရုတ္လမ္းေဘးေစ်းသည္ေတြၾကားမွာ ေနေနရတာကို ေတြးမိေတာ့ ျပံဳးမိပါေသးတယ္။

အဲ့ဒီေနာက္မွာေတာ့ အိမ္ျဖဴေတာ္ ျခံဝင္ထဲ ဝင္ေလ့လာျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ စကၠန္႔ပိုင္းေလးမွ တကယ့္စကၠန္႔ပိုင္းေလးပါပဲ။ ရုတ္တရက္ လံုျခံဳေရးေတြေရာက္လာျပီး ဧည့္သည္ေတြကို ႏွင္ထုတ္ပါေတာ့တယ္။ အေၾကာင္းျပခ်က္ ေရေရရာရာ မေျပာေပမယ့္ အိမ္ျဖဴေတာ္ျခံဝင္းထဲက ခရီးသြားတုိင္း မည္တြန္ေတာက္တီးျပီး အကုန္ျပန္ထြက္ခဲ့ၾကရပါတယ္။ အျပင္လမ္းမေပၚ ေရာက္ခ်ိန္မွာ ကားေတြကိုအနံ႕ခံေခြးေတြနဲ႔ လိုက္စစ္ေနတာကိုပါ ျမင္ခဲ့ရျပီး ျပႆနာၾကီးၾကီးမားမားတစ္ခုခု တက္ေနတဲ့ပံုပါပဲ။ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္စရာေတြထဲက ဟာသတစ္ခုကေတာ့ အိမ္ျဖဴေတာ္ပတ္ပတ္လည္မွာ တရုတ္ေတြက ေစ်းေရာင္းေနခ်ိန္မွာ ေဒသခံလူျဖဴေတြက ကမၻာလွည့္ခရီးသြားတြ စီးဖို႔ အေပ်ာ္စီးလန္ခ်ားေလးေတြ နင္းေနၾကတာပါ။

အိမ္ျဖဴေတာ္မွာ အခ်ိန္မကုန္လိုက္တာမို႔ လင္ကြန္းအထိမ္းအမွတ္ အေဆာက္အအံုဘက္ကို အခ်ိန္ေပးသြားျဖစ္ခဲ့ျပီး ဟိုမွာလည္း က်ိတ္က်ိတ္တိုးလို႔ပါပဲ။ ဟိုေရာက္ခ်ိန္မွာ ကမၻာလွည့္ခရီးသြားေတြနဲ႔ ေဒသခံဧည့္သည္ေတြ ျပည့္ႏွက္ေနျပီး ညေနဆည္းဆာခ်ိန္မို႔ အေဆာက္အအံုေပၚက ေလွခါးထစ္ေတြမွာ လူေတြျပည့္ႏွက္လို႔ေနပါတယ္။

လင္ကြန္းအထိမ္းအမွတ္ အေဆာက္အအံုေနရာကေန လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္လိုက္ရင္ ခပ္လွမ္းလွမ္း ေရွ႕တည့္တည့္မွာ ဝါရွင္တန္ အထိမ္းအမွတ္ ေက်ာက္တုိင္နဲ႔ ယူအက္စ္ ကက္ပီေတာ္လ္တို႔က လွပလို႔ေနပါတယ္။ ဒါကိုက ဝါရွင္တန္ျမိဳ႕ရဲ႕ အလွတရားေတြထဲက အလွဆံုးျမင္ကြင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဝါရွင္တန္ကေန ထြက္လာေတာ့ သူတို႔ျမိဳ႕ရဲ႕ အေမြအႏွစ္အေဆာက္အအံုေတြကို ထိမ္းသိမ္းထားပံုကို အားက်မိရင္း ပတ္ဝန္းက်င္ကို ေငေမာေနမိပါေတာ့တယ္။

ညီညာေခ်ာမြတ္တဲ့ ကတၱရာလမ္းမေလးဟာ စိမ္းစိုတဲ့ ထင္းရူးေတာေလးထဲကို မ်က္စိတစ္ဆံုး ဝင္သြားတာကို လွမ္းျမင္ေနရပါတယ္။ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္ဟာ သစ္ပင္သစ္ေတာေတြ၊ စိမ့္စမ္းေတြနဲ႔ လွပေနျပီး ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလံုးဟာလည္း ေအးခ်မ္းတိတ္ဆိတ္လုိ႔ေနပါတယ္။ အေမရိကန္ေတြဟာ သူတို႔ရဲ႕ ျမိဳ႕ေတာ္ကို ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေနခ်င္စဖြယ္ျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးထားတာပါလိမ့္လို႔ ေတြးေနရင္း ေနာက္ထပ္ ခရီးတစ္ေထာက္ျဖစ္တဲ့ ႏုိင္ရာဂရာ ေရတံခြန္တည္ရွိရာ ကေနဒါနယ္စပ္ဘက္ကို ဆက္ျပီး ခရီးဆက္လာခဲ့ပါေတာ့တယ္။

ဆက္ပါဦးမည္

ေမာင္မိုးဇြန္

Monya Gazette

#America #WashingtonDC